• In Memoriam

    Dik Mevius (20 januari 1954 - 21 november 2022)

     

    Tot ons groot verdriet is afgelopen maandag onze vriend, vader en clubgenoot Dik Mevius op 68-jarige leeftijd overleden.

    Dik groeide de afgelopen twee decennia uit tot een van de meest geliefde leden binnen onze vereniging. Al van jongs af aan wist Teun Mevius niet beter dan dat zijn vader aan de zijkant van het veld stond, doorgaans bijgestaan door zijn (honds)trouwe mede-supporter Roos. Samen werden zij al snel een vertrouwd en graag gezien gezicht op ons sportpark.

    Naarmate de jaren vorderden ging Dik zich ook steeds vaker inzetten op andere terreinen binnen de vereniging. Het predicaat ‘de vader van’ ruilde men op de club al snel in voor zijn echte naam, hetgeen bij Bunnik altijd een goed teken is. Bij de A1 vormde Dik samen met Eddy Levering en Maarten Beunder een geoliede drie-eenheid die de “gouden” generatie van zijn zoon naar de eerste klasse probeerde te leiden. Dat lukte bijna. Niet dat iemand daar echt om maalde, want Dik zijn humor en relativeringsvermogen zorgden ervoor dat iedereen een verloren uitwedstrijd al na drie minuten weer vergeten was.

    Dik kwam dat jaar echter ook zelf ongewild symbool te staan voor diezelfde relativering. Hij vertelde dat er een tumor bij hem was ontdekt, en dat hij daarom een lang en intensief behandelingstraject zou moeten ondergaan.

    Deze strijd is hij vervolgens op bewonderenswaardige wijze aangegaan. Waarschijnlijk zullen de meesten, die niet op de hoogte waren van Dik’s gezondheidssituatie, initieel niet of nauwelijks iets aan hem hebben gemerkt. Hij bleef zich vol overgave inzetten voor alle Senioren, en groeide door zijn kalme karakter en doorgaans wijze raadgeving uit tot een vertrouwenspersoon die tussen alle partijen stond. Daarbij had Dik het uitzonderlijke talent dat zijn vaak weinig eufemistische, maar altijd met humor omklede kritieken op individuele spelers zonder uitzondering met een grote glimlach werden ontvangen.

    In 2021 kreeg Dik echter een nieuwe klap te verwerken, want in het ziekenhuis bleek het opnieuw mis te zijn. Ditmaal waren meerdere complexe operaties onontkoombaar. Aangeslagen heeft iedereen bij Bunnik dit vreselijke nieuws vernomen, maar Dik zelf beschouwde het grotendeels op zijn kenmerkende, nuchtere wijze. Samen met zijn familie bleef Dik ook in deze zware periode strijdbaar, en heeft hij zijn grote passie voor natuur en zeilen zo lang als dat kon willen en kunnen combineren.

    Vorige week kwam uiteindelijk het bericht waar iedereen al voor vreesde. Dik kon dit gevecht niet meer winnen. Op 21 november is hij op vreedzame wijze thuis overleden.

    Wij kunnen alleen maar heel veel respect en bewondering opbrengen voor de manier waarop Dik, Trudi en Teun deze zware tijd gezamenlijk hebben volbracht. En hoewel ook de komende periode voor Teun en Trudi niet gemakkelijk zal zijn, zal iedereen op de club hen de komende periode op elk mogelijke wijze ondersteunen. Want, zoals Dik het zou zeggen, voetballend is het bij Bunnik vaak los zand, maar hier staat de vereniging als één grote familie achter jullie.

    Rust zacht, Dik.